Zure tristura nabari dut keinu partikular gisan, dintasunez hain tristea nola nahi zenuken izan. Dintasunez hain tristea kaletan zoazean, ezpainak krabelin xuri bihotza oinazepean. Desafiozko hauzitan epai zorrotzen esale, ezer ez daukazularik maitasunaren eskale. Maitasuna maitasuna romantikoen uharte, penak desegingo zaitu odola izoztu arte. Zure tristura nabari dut keinu bakarzale gisan, etsipenean hain harro nola nahi zenuken izan.
Tu tristeza
Tu tristeza me llega como un gesto particular, con dignidad, tal y como deseaste. Con digna tristeza, andas por las calles, labios, como blancos claveles y corazón atormentado. En pleitos desafiantes con jueces severos, no teniendo nada, vas implorando amor. Amor, amor, ínsula de los románticos, la pena te ha de corroer y helarte la sangre. Tu tristeza me llega, como un gesto solitario, orgullosa en tu desesperanza tal y como deseaste.
letra: Xabier Lete
música: Imanol
disco: Oroitzen, de Paco Ibáñez e Imanol
música: Imanol
disco: Oroitzen, de Paco Ibáñez e Imanol
Posted by Mario on 15 enero, 2007 at 10:04
Unas líneas muy bellas Gustavo, especialmente las últimas del poema-canción. Me ha encantado tu blog, a menudo me tendrás por aquí leyéndote y disfrutando.
Un fuerte abrazo camarada
Mario Espinoza
Posted by Gustavo on 15 enero, 2007 at 11:00
Por supuesto Mario! Tú no puedes faltar. Sabes que siempre eres bienvenido.
Posted by Xabier Lete & Imanol’s “Zure tristura” « La Zamarra de Gustavo on 6 enero, 2012 at 12:45
[…] al castellano: https://albokari2.wordpress.com/2007/01/14/zure-tristura/ Advertisement GA_googleAddAttr("AdOpt", "1"); GA_googleAddAttr("Origin", "other"); […]