A la ciutat de Nàpols
hi ha una presó,
la vida mia;
hi ha una presó,
la vida mia, amor.
Hi ha vint-i-nou presos
que canten la cançó.
La dama està en finestra
escoltant la cançó.
Els presos se’n temeren,
ja no cantaven, no.
– Per què no cantau, presos?
Per què no cantau, no?
– Com cantarem, senyora,
si estam dins la presó,
sense menjar ni beure
més que algun rosegó?
Demà serà dissabte,
ens penjaran a tots.
En la ciudad de Nápoles/ hay una prisión,/ la vida mía,/ hay una prisión,/ la vida mía, amor./ Hay veintinueve presos/ que cantan la canción./ La dama está en la ventana/ escuchando la canción./ Los presos tuvieron miedo,/ ya no cantaban, no./ "¿Por qué no cantáis, presos?/ ¿Por qué no cantáis, no?"/ "¿Cómo vamos a cantar, señora,/ si estamos dentro de la prisión,/ sin comer ni beber/ más que algún mendrugo?/ Mañana será sábado,/ nos colgarán a todos."
Posted by juan francisco on 28 septiembre, 2008 at 22:50
de ses mes polides i tristes del mon
Posted by Angelo on 18 mayo, 2010 at 20:23
com’è curioso e strano sentire il nome della mia città (Napoli) in un’antica canzone popolare di un altro paese, in un’altra lingua! Saludos!!!
Posted by Gustavo on 19 mayo, 2010 at 8:48
La musica è una cosa grande, compagno!