XÁCARES AL TEXU D’ABAMIA
Por Héctor Braga
Pongan atención señores
que sin poner ni quitar,
vamos falar darréu
d’un tema de actualidá.
Hallarán esti cantar
abondo acertáu ya sinceru
ya que voy cuntar d’esti conceyu
el más célebre atropellu
Aaaa…
La mio llingua non se cansa
de ver que cola nuesa pasta
Los políticos destrozan
todo a trancas y barrancas
Pues resulta cosa extraña
ver junta tanta patraña,
que se dice por ahí
sobre les obres de Abamia.
Pues ye de xente canalla,
Ruin, tramposa y algo fata
Corta-y les raíces a un texu
y negálo en La Nueva España.
La patraña ye muy gorda
Que nun ye ninguna broma
La zanja qu’allí se asoma
¡17 metros según el Seprona!
Eeeee
Y mi lengua ya se crece
al ver tanto delincuente
que por ahí va de ecologista
Pero luego ye un zoquete.
Texu de Abamia yo te canto
Porque me da pena vete
Les raíces toes cortaes
Por una banda delincuentes.
Enos despachos d’Uviéu
Que ye capital d’Asturies
Dieron órdenes directes
Fae un montonín de meses.
Pa que viniere un arquitectu
con estuco a facer zanjes.
Viendo como quedo’l templu
¡tenía pezuñes en vez de manes!
Iiiiiii
Lo que más me duel a mí
ye tener que tar equí
Criticando al Principáu
criticando al gobiernín
Pero hay que lo decir
por más que quieran gruñir,
el vieyu Texu d’Abamia
dentro pocu puede morir
Esto nun pasó en París,
en Bruselas ni en Pekín
Esto ye nel pueblín d’Abamia
nel conceyu Cangues d’Onís
Y ya acabo cola I,
nun me vayáis a pedir
más meteme col gobiernín
¡Va llévame la Guardia Civil!
Oooooo
Lo que voi contabos yo
digolo de corazón
bien me jode a mi collacios
el cantar ésta canción
porque ye grande el dolor
de ver tanta sinrazón.
Tovía nun sé nesta historia
quién será el más cabrón.
L’arquitectu o el principado
Los periodistas o el Clero,
En el estrozu d’Abamia
¡Yo nun sé quién va primero!
Porque muncho me avergüenzo
De ver algo tan dantesco
El joder árboles vieyos
Patrimoniu de la UNESCO
(Ahora dayme un pocu d’agua
Vos la pido por favor
Ya se me seca el gargüelu
Necesito hidratación)
Uuuuu
Y ya termino ésti cuentu
d’un problema verdaderu
La culpa nun la quier nadie
¡Va ténela ésti probe gaiteru!
Ye n’Asturies mal asuntu
Emigrar por tou el mundu
Y nun mirar polo nueso
Y jodelo en un segundu
Un domingu de Xineru
aquí canta ésti gaiteru
Comu si foran demonios
¡Tán jodiendómos el territori
Aquí termina la historia
Y con esto ya me callo.
¿Qué pensarán de nosotros
Doña Gaudiosa y Don Pelayo?
Aquí terminen les xácares, aquí termina el
cantar, del despropósitu fechu n’Abamia
AHORA, QUIÉN VENDE LO DEL PARAÍSU
NATURAL???